بیماری های مقعد
بعضی ازافراد به دلیل احساس شرم، از مطرح کردن بیماری مقعدی خود با پزشک و اعضای خانواده خودداری میکنند و با به تأخیر انداختن روند پیگیری و بررسی اختلال ایجاد شده، فقط درمان خود را سختتر خواهند کرد. از طرفی هم ممکن است نشانهها خبر از مشکلات جدی نشیمنگاهی مانند سرطان مقعد بدهند که در آن صورت هر لحظه تعلل میتواند جان فرد را به خطر بیاندازد. بنابراین توجه به نشانهها و اجتناب از نادیده گرفتن آنها در بیماریهای مقعدی بسیار مهم است. در ادامه با برخی از این بیماری های مقعدی آشنا خواهیم شد.
شقاق مقعد
شقاق مقعد پارگی یا زخم در مخاط درون یا پوست خروجی مقعد است که ممکن است توسط یک آسیب ناشی از اجابت مزاج مشکل یا مدفوع سفت و بزرگ و حتی اسهال شدید و آبکی ایجاد شود. در یک حالت غیر متداول هم میتواند در پی رابطهی جنسی مقعدی خشن ایجاد شود. با گرفتگی عضلانی اسفنکتر مقعد خونرسانی به زخم و شکاف ایجاد شده کمتر شده و بهبود آن را به تأخیر میاندازد.
ترک مقعدی باعث درد تیز و خونریزی در حین یا مدت کوتاهی پس از اجابت مزاج میشود. درد برای چند دقیقه تا چند ساعت طول میکشد و سپس تا اجابت مزاج بعدی فروکش میکند. پزشک میتواند با مشاهده و معاینهی آرام مقعد پارگی ناشی از شقاق را بررسی کند. در موارد نادر، شقاق مقعد ممکن است نشانهای از یک اختلال مانند بیماری التهابی روده (IBD)، بیماری آمیزشی (STD) یا سرطان باشد. برای تشخیص این بیماریها انجام تستهای تکمیلی مانند کولونوسکوپی تحت بیهوشی نیاز است.
مصرف مکملهای نرمکننده مدفوع یا پسیلیوم با افزایش فیبر رژیم غذایی میتواند یبوست و اجابت مزاج مشکل بیمار را تا حدی کاهش دهد. گاهی اوقات استفاده از پماد زینک اکسید محافظ یا شیاف ملین (مانند گلیسیرین) به نرمی مدفوع کمک می کند.
ستفاده از بیحس کنندههای موضعی (مانند بنزوکائین یا لیدوکائین ) بر روی مقعد یا حمام آب گرم نشسته به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه پس از اجابت مزاج با افزایش جریان خون به منطقه به رفع احساس ناراحتی و بهبودی فرد کمک میکند. درمانهای لازم برای کاهش گرفتگی اسفنکتر مقعد و بهبود شقاق شامل تزریق سم بوتولینوم، استفاده از پماد نیتروگلیسیرین یا مسدودکنندههای کانال کلسیم (مانند کرم یا ژل نیفدیپین، دیلتیازم) به ناحیهی شقاق است.
در صورت مؤثر نبودن این درمانها فرد کاندید جراحی برداشت زخم یا برداشت قسمتی از عضلهی دریچهای مقعد یا هر دو میشود. با احتمال کمتری کشیدن و اتساع دریچهی مقعد هم ممکن است، انجام شود.
هموروئید
بیماری هموروئید یا بواسیر با ورم و واریسی شدن وریدهای واقع در دیوارهی راست روده و مقعد به وجود میآید. مویرگهای مقعدی تحت تأثیر فشار بیش از حد متورم میشوند و توانایی بازگشت خون به سمت قلب را از دست میدهند. این فشار ممکن است مربوط به بارداری، بلند کردن اجسام سنگین یا زور زدنهای مکرر در هنگام دفع مدفوع سفت و سخت باشد. تودهی هموروئیدی ایجاد شده در داخل یا خارج از مقعد میتواند درد یا خونریزی ایجاد کند.
احساس پری رکتوم و تخلیهی ناکامل آن پس از اجابت مزاج از دیگر نشانههای هموروئید است. خارش در منطقه مقعد معمولاً نشانهی اختصاصی بیماری بواسیر نیست اما ممکن است تودهی بواسیری از تمیز کردن مناسب و صحیح مقعد جلوگیری کند و منجر به خارش شود.
فیستول مقعد
فیستول مقعدی یک مجاری باریک است که از درون کانال مقعد به سمت پوست اطراف مقعد باز شده است. فیستول خودبهخود یا در ادامهی یک آبسه آنورکتال به وجود میآید. علل مستعد کننده آن شامل بیماری کرون و سل است. در مواردی هم ممکن است از دیورتیکولیت، تومورها، یا تروما ناشی شود. فیستول در نوزادان مادرزادی هستند و در میان پسران شایعتر است. فیستول رکتوواژینال از عوارض ثانویه بیماری کرون، صدمات زایمانی، پرتو درمانی یا سرطان است.
علایم آن شامل ترشحات بدبو، خونآبهای و چرکی است که در صورت عفونت دردناک هم میشود. تشخیص آن با معاینه و انجام سیگموئیدوسکوپی در صورت شک به بیماری کرون امکانپذیر است. فیستول مقعدی در اغلب موارد نیاز به عمل جراحی خواهد داشت.
کیست مویی
بیماری پیلونیدال با کیست مویی یک عفونت ناشی از موی برگشته درون پوست است که در بالای شکاف باسن و در انتهاییترین نقطهی ستون فقرات قرار گرفته است. این بیماری معمولاً در مردان جوان و پر مو رخ میدهد اما میتواند در زنان نیز ایجاد شود. گاهی اوقات به دلایل ناشناخته، مو تحریک شده و به سمت درون پوست رشد میکند. این بیماری درون حفرهی بالای خط باسن اتفاق میافتد و کیست پیلونیدال نامیده میشود. کیست ممکن است هیچ علایمی نداشته باشد یا برعکس آلوده شود و عفونت کند. اگر عفونت باعث تجمع چرک درون کیست شود، آبسه پیلونیدال نامیده میگیرد. آبسه پیلونیدال باعث درد، قرمزی و تورم میشود. گاهی اوقات چرک آن خودبهخود تخلیه خواهد شد.
این بیماری با مشاهدهی دقیق ناحیهی و مشاهدهی سوراخ کوچک آن در منطقهی عفونی تشخیص داده میشود. آبسه پیلونیدال باید به صورت سرپایی برش خورده و چرک درون آن تخلیه شود. اما سینوس پیلونیدال، نیاز به عمل جراحی دارد. می توانید با مشاهده عکس کیست مویی انواع روشهای جراحی و لیزر را با یکدیگر مقایسه نمایید.
کیستهای بزرگتر ممکن است نیاز به جراحی با روش فلپ داشته باشند. در روش فلپ، پوست و گاهی اوقات عضله از یک منطقه نزدیکی به سینوس برداشته و به صورت پوشش منطقهای که کیست برداشته شده است، پیوند میشود.
بیرون زدگی مقعد یا پرولاپس رکتوم
پرولاپس رکتوم برآمدگی بدون درد بافت درون مقعدی به سمت بیرون از آن است که اغلب از زور زدن بیش از حد حین دفع مدفوع ناشی میشود. تشخیص آن با کمک مشاهد و معاینه مقعد و حتی تصویربرداریهای مختلف امکان پذیر است. پرولاپس رکتوم موقتی فقط در نوزادان و کودکان رخ میدهد که معمولاً بدون جراحی بهبود مییابد. ولی پرولاپس رکتوم در بزرگسالان روز به روز بدتر شده و پایدار باقی میماند، پس باید جراحی شود. پرولاپس رکتوم باعث خروج راست روده و ایجاد ظاهری قرمز رنگ و مرطوب و گوشتی در اطراف خروجی مقعد خواهد شد. خونریزی مقعد و ناتوانی در کنترل مدفوع (بیاختیاری مدفوع) از علایم شایع این اختلال مقعدی است. در پرولاپسهای شدید هم احتمال بروز درد وجود دارد. افتادگی کامل مقعد حالت دیگری است که در زنان مسنتر از ۶۰ سال رخ میدهد.
منبع: ایران کلینیک
- شنبه ۲۳ اردیبهشت ۰۲ | ۱۵:۲۹
- ۱۹ بازديد
- ۰ نظر