فیستول

سالانه حدود ۱۰۰۰۰۰ نفر در سراسر جهان به فیستول واژن مبتلا می شوند. احتمال ابتلا به فیستول رکتوواژینال در کشورهایی با مراکز پزشکی محدود بیشتر است.

این فیستول ها ممکن است پس از زایمان های طولانی مدت واژینال که چند روز طول می کشد ایجاد شوند. فشاری که کودک شما به دیواره واژن فشار می آورد می تواند جریان خون را کاهش دهد و باعث مرگ بافت شود. در نتیجه در این بافت ها سوراخ هایی ایجاد شده که می توانند این عضو از بدن را به نواحی مجاور آن منتقل کنند.

علت به وجود آمدن

ضربه به بافت واژن جریان خون را متوقف کرده و باعث مرگ بافت و ایجاد فیستول می شود. فیستول رکتوواژینال ممکن است در عرض چند روز ایجاد شده یا ممکن است طی چندین سال تشکیل شوند. یک فرد به ندرت فیستول رکتوواژینال مادرزادی دارد، به این معنی که این سوراخ از زمان تولد وجود داشته است.

علل فیستول رکتوواژینال عبارتند از:

زایمان طولانی مدت، پارگی واژن در حین زایمان یا اگر ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما یک برش (برشی) برای کمک به زایمان شما ایجاد کرده است (اپیزیوتومی).

• جراحی شکم یا لگن، از جمله سزارین و هیسترکتومی.
• سرطان در ناحیه لگن، مانند سرطان دهانه رحم یا سرطان روده بزرگ (کولون).
• بیماری های التهابی روده (IBD) مانند بیماری کرون و کولیت اولسراتیو.
• عفونت های روده بزرگ مانند دیورتیکولیت.
• پرتودرمانی به ناحیه لگن.

روش تشخیص چگونه است؟

زمانی که به یک پزشک متخصص مراجعه می کنید، یک معاینه فیزیکی و معاینه لگن انجام می دهد. آنها همچنین در مورد علائم شما سوالاتی می پرسند.

تست های تشخیصی این بیماری عبارتند از:

• شمارش کامل خون و آزمایش ادرار برای بررسی عفونت.
• آزمایش رنگ با استفاده از رنگ در رکتوم شما برای بررسی علائم نشت بین واژن و راست روده.
• فیستولوگرافی رادیوگرافی برای تعیین تعداد و اندازه فیستول ها.
• ام آر آی یا سی تی اسکن لگن برای عکس برداری از واژن و راست روده.
• سیگموئیدوسکوپی انعطاف پذیر برای مشاهده رکتوم و قسمت پایین روده بزرگ (کولون).
• کولونوسکوپی برای بررسی داخل راست روده و سراسر روده بزرگ.

درمان فیستول رکتوواژینال چیست؟

فیستول های کوچک رکتوواژینال ممکن است در طول زمان خود به خود بهبود یابند. ممکن است برای عفونت ها به آنتی بیوتیک یا دارو برای IBD نیاز داشته باشید.

اکثر افراد مبتلا به فیستول رکتوواژینال برای بستن دهانه نیاز به جراحی دارند. پزشک متخصص ممکن است از بافت یا بافت آزمایشگاهی شما برای ترمیم فیستول رکتوواژینال استفاده کند. از هر ۱۰ نفر ۹ نفر پس از جراحی به طور کامل بهبود می یابند.

اگر سوراخ آن بزرگ باشد، ممکن است به کولوستومی موقت نیاز داشته باشید. این روش مدفوع را از روده بزرگ و راست روده شما دور می کند تا زمانی که فیستول بهبود یابد. مدفوع از طریق یک سوراخ جراحی در شکم به نام استوما از بدن شما خارج می شود. در کیسه ای جمع شده که مرتباً آن را عوض می کنید. بعداً برای اتصال مجدد روده و بستن استوما به جراحی دیگری نیاز خواهید داشت.
فیستول چیست / دکتر مجازی